Ο Σιμωνίδης γεννήθηκε γύρω στα 1820 στη Σύμη. Μεταξύ 1836 και 1840 βρίσκεται στον Άθω, όπου φαίνεται πως απέκτησε πρόσβαση σε μια κρυμμένη βιβλιοθήκη της Μονής Παντελεήμονος, μια μοναδική πηγή κυλίνδρων και αρχαίων χειρογράφων. Στον Άθω αναπτύσσει ένα ασυνήθιστο ταλέντο στην καλλιγραφία και παλαιογραφία, μαθαίνει να πειραματίζεται με αρχαίους παπύρους, να κατασκευάζει μελάνη σε καθαρά οργανική βάση και ειδικούς κονδυλοφόρους, αλλά και να επεμβαίνει στα βαθύτερα στρώματα των παλιμψήστων αντιστρέφοντας τη συνηθισμένη πρακτική. Η θητεία στις επίσημες και απόκρυφες βιβλιοθήκες του Άθω οδηγεί σε μια εκπληκτική για την εποχή εγκυκλοπαιδική αρχαιογνωσία, τέτοια που αργότερα θα εντυπωσιάσει και θα παραπλανήσει κορυφαίους φιλολόγους της φωτισμένης Εσπερίας. Η καλλιγραφία, η εμμονή στη λεπτομέρεια και η φιλολογική κατάρτιση υπηρετούν ήδη ό,τι οι φιλόλογοι θεωρούν κατεξοχήν τσαρλατανισμό και απάτη: τη δημιουργία νέων κειμένων σε αρχαίες περγαμηνές. Μεταξύ 1840 και 1848 εικάζεται πως περιπλανήθηκε στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στο Σινά, στη Βαβυλώνα και τη Δαμασκό, την Αλεξάνδρεια και αλλού. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι απέκτησε πτυχία φιλοσοφίας από Πανεπιστήμια στη
Μόσχα και στην Οδησσό, ότι υπήρξε προστατευόμενος μιας εύπορης κυρίας της ανώτερης δυνατής κοινωνικής τάξης και άλλα πολλά. Όμως τίποτα δεν είναι βέβαιο στη ζωή ενός ανθρώπου που φαίνεται να επινοεί τις σπουδές, τους φίλους και προστάτες, τις αυθεντίες που αργότερα εμφανίζει ως εγγυητές της γνησιότητας του έργου του. Άλλωστε, ο ίδιος ισχυριζόταν πως καταγόταν από τα Στάγειρα και ότι ήταν απόγονος του Αριστοτέλη.
Στα 1848 τον βρίσκουμε στην Αθήνα. Ο Σιμωνίδης εκδίδει ένα χαμένο έργο του 13ου αιώνα που αποδίδει σε κάποιο μοναχό Μελέτιο από τη Χίο. Ο τίτλος είναι Συμαΐς, Ιστορία της Απολλωνιάδος Σχολής και, όπως σημειώνει ο Ρύντιγκερ Σάπερ, πρόκειται για «ένα βιβλίο που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος» (σ. 124). Το κείμενο τεκμηριώνει την δράση μιας άγνωστης ομάδας φιλοσόφων, μαθηματικών και μηχανικών κατά την ύστερη αρχαιότητα. Είναι μια προσεκτικά φτιαγμένη ψευδοϊστορία ή εναλλακτική ιστορία με παραπομπές και επιστημονική φόρμα. Ο Σεβαστός από τη Σύμη εφηύρε το χαρτί και το τηλεσκόπιο, ο Περίστρατος ο Ρόδιος την τυπογραφία, ο μηχανικός Εύδυπος ένα ταχύπλοο. Εφευρέσεις που θυμίζουν Ντα Βίντσι και Ιούλιο Βερν συνδυάζονται με παγανιστικές τελετές και σεξουαλικά όργια. Ο Σιμωνίδης βρίσκεται μπροστά από την εποχή του: Ο συνδυασμός φανταστικής τεχνολογίας και ιστορικού μυθιστορήματος είναι τυπικός του cyberpunk, υποείδους της επιστημονικής φαντασίας με αφοσιωμένους οπαδούς στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έχω αμφιβολία ότι ο Σιμωνίδης πρέπει να θεωρηθεί πρόδρομός του, τουλάχιστον όσο ο Βερν. Ακολουθεί ένα έργο γεωγραφίας του 4ου ή 5ου αιώνα. Συγγραφέας κάποιος Εύλυρος και θέμα η Κεφαλονιά. Εδώ ο πλαστογράφος-εκδότης είναι πιο συγκρατημένος, «σε ένα σημείο όμως ξεσπά το επινοητικό του μένος. Πρόκειται για την προέλευση της (φανταστικής) πόλης με το όνομα Πικρογαμία, κυριολεκτικά: πικρός γάμος.» (σ. 129).
Simonidis was born around 1820 in Symi. Between 1836 and 1840 he is on Athos, where he seems to have gained access to a hidden library of the Panteleimon Monastery, a unique source of scrolls and ancient manuscripts. In Athos, he develops an unusual talent in calligraphy and palaeography, learns to experiment with ancient papyri, to manufacture ink on a purely organic basis and special tuberosities, but also to intervene in the deepest layers of palimpsests, reversing the usual practice. The term in the official and secret libraries of Athos leads to an amazing encyclopaedic antiquarian knowledge for the time, such that it will later impress and mislead leading philologists of the enlightened Hesperia. Calligraphy, attention to detail, and philological training already serve what philologists consider quackery and fraud par excellence: the creation of new texts on ancient parchments. Between 1840 and 1848 it is assumed that he wandered in the Aegean, Cyprus, Sinai, Babylon and Damascus, Alexandria and elsewhere. He claimed to have obtained degrees in philosophy from Universities in Moscow and in Odessa, that he was a protégé of a wealthy lady of the upper powerful social class and much more. But nothing is certain in the life of a man who seems to invent the studies, the friends and patrons, the authorities he later presents as guarantors of the authenticity of his work. After all, he himself claimed that he came from Stageira and that he was a descendant of Aristotle. In 1848 we find him in Athens. Simonides publishes a lost work of the 13th century that he attributes to a certain monk Meletios from Chios. The title is Symais, History of the Apollonian School and, as Rüdiger Saper notes, it is "a book the world has never seen before" (p. 124). The text documents the activity of an unknown group of philosophers, mathematicians and engineers during late antiquity. It is a carefully crafted pseudo-history or alternative history with references and scientific form. Sebastos from Symi invented paper and the telescope, Peristratos of Rhodes invented printing, the engineer Eudipos a speedboat. Inventions reminiscent of Da Vinci and Jules Verne are combined with pagan ceremonies and sexual orgies. Simonides is ahead of his time: The combination of fantasy technology and historical fiction is typical of cyberpunk, a subgenre of science fiction with a devoted following in Great Britain and the United States. I have no doubt that Simonides should be considered his forerunner, at least as much as Verne. Next is a work of geography of the 4th or 5th century. The author is a certain Elyros and the subject is Kefalonia. Here the forger-publisher is more restrained, "but at one point his inventive rage breaks out. This is the origin of the (fictional) city named Picrogamia, literally: bitter marriage." (p. 129).
