ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ.
Περὶ τῶν Εἰρηνοδικών.
7. Οἱ Εἰρηνοδίκαι ἐκλέγονται ἀπὸ τὸν λαὸν, καὶ ἐπικυ ρόνονται ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν.
Η ἐκλογὴ γίνεται ἀμέσως παρὰ τῶν πολιτῶν, ὅσοι ἔχουν δικαίωμα ψήφου.
8. Οἱ Εἰρηνοδίκαι τῶν μὲν χωρίων κρίνουν ἀνεκκλήτως ἕως τριάκοντα Φοίνικας, τῶν δὲ κωμοπολεων ἕως τεσσαρά κοντα, καὶ τῶν πόλεων ἕως ἑξήκοντα· ἐκκλητῶς δὲ κρίνουν ἕως πεντακοσίους Φοίνικας.
9. Αν τύχῃ ἀπουσία ἢ ἐξαίρεσις τοῦ Εἰρηνοδίκου, ὁ δημο γέρων, ἢ ἂν ἦναι πολλοὶ, ὁ γεροντότερος ἐξ αὐτῶν ἐκπλη ροῖ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
10. ὅσαι ὑποθέσεις ὑπερβαίνουν τὴν ποσότητα τῆς ἀρα μοδιότητος τῶν εἰρηνοδικῶν, ἀναφέρονται εἰς αὐτοὺς, μό νον διὰ νὰ συμβιβάσουν τὰ μέρη, ἂν ἠμποροῦν.
ματέα, ἕνα ὑπογραμματέα, ένα δημόσιον συνήγορον, διά οριζομένους παρὰ τῆς Κυβερνήσεως, και δύο συνδικαστάς ἔχοντας ψῆφον, καὶ ἐκλεγομένους κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον.
ὁ λαὸς τοῦ τμήματος ἐκλέγει κατ ̓ ἔτος, κατὰ τὸν νό μον τῶν ἐκλογών, δώδεκα ἐκ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως, ὅπου ἐδρεύει τὸ δικαστήριον, ἡ δὲ Κυβέρνησις ἐπιχυρόνει αὐτούς.
14. Τὰ ὀνόματα αὐτῶν καταγράφονται εἰς πίνακα έχε τεθειμένον εἰς τὸ ἀκροατήριον τοῦ Δικαστηρίου.
ἕως ὅτου ἐκλεχθοῦν οἱ συνδικασταί, ἐκπληροῦν τὰ ἔρω γα αὐτῶν οἱ σύμβουλοι τῶν παυσάντων Πρωτοκλήτων Δια ναστηρίων, καὶ ἔχουν ψῆφον.
15. Τὰ ὀνόματα τῶν συνδικαστῶν θέτονται εἰς στά μνον.
Εκαστον τῶν μερῶν ἐβγάλλει τρεῖς ἡμέρας πρὸ τῆς δια κασίμου αὐτοπροσώπως, ἣ δι ἐπιτρόπου του ἀνὰ ἔν ἐξ αὐτῶν: Εἰς ἔλλειψιν ἑνὸς τῶν μερῶν ἢ τοῦ ἐπιτρόπου του, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δικαστηρίου ἐβγάλλει ἀντ ̓ ἐκείνου τὸν κλῆ ρον.
16. ἂν τὸ μέρος ἔχῃ αἰτίαν ἐξαιρέσεως, ὀφείλει νὰ τὴν προβάλλῃ αὐθημερὸν ἐπὶ ποινῇ ἀποῤῥίψεως.
17. Ο Πρόεδρος εὐθὺς ἀποφασίζει συνοπτικῶς περὶ τῆς προβαλλομένης ἐξαιρέσεως, καὶ ἂν γενῇ δεκτὴ, ἐξάγεται ἄλ λο ὄνομα κατὰ τὸν ἀνωτέρω τρόπον.
18. Ο Πρόεδρος κρίνει μόνος περὶ τῶν προδικαστικῶν, και παρεμπιπτόντων ζητημάτων.
19. Τὸ Πρωτόκλητον Δικαστήριον κρίνει ἀνεκκλήτως ἕως πεντακοσίους Φοίνικας, ἐκκλητῶς δὲ τὰς ὑπερβαινούσ σας τὴν ποσότητα ταύτην διαφοράς.
ΤΜΗΜΑ Γ ́.
Περὶ τῶν ἐμπορικών Δικαστηρίων. 20. Διορίζεται εμπορικὸν Δικαστήριον εἰς Σύραν. 21. Χρείας τυχούσης, συσταίνονται καὶ ἀλλοῦ ἐμπο ρικὰ Δικαστήρια.
22. ὅπου δὲν ὑπάρχει ἐμπορικὸν Δικαστήριον, ἀναπληρόνεται ἀπὸ το Πρωτόκλητον, μὴ ὑπερβαῖνον τὴν οἰκείαν αὐτοῦ δικαιοδοσίαν ὡς πρὸς τὸ ποσὸν τῶν ὑποβαλλομένων διαφορῶν.
23. Σύγκειται ἀπὸ ἕνα Πρόεδρον, ἕνα γραμματέα, καὶ ἕνα ὑπογραμματέα, διοριζομένους ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν, καὶ ἀπὸ δύο συνδικαστὰς ἐκλεγομένους κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον.
Οἱ ἔμποροι τῆς πόλεως, ὅπου ἑδρεύει τὸ Δικαστήριον, συνερχόμενοι κατ ̓ ἔτος, ἐκλέγουν κατά πλειοψηφίαν δώδε. καὶ ἐκ τῶν μετελθόντων τιμίως τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἐμπό ρου τουλάχιστον ἓξ ἔτη, ἡ δὲ Κυβέρνησις τοὺς ἐπικυρώνει.
24. Τὰ ἄρθρα, 15, 16, 17 και 10 τοῦ παρόντος ψηφίσματος ἐφαρμόζονται καὶ εἰς τὸ ἐμπορικὸν Δικαστή
ριον.
25. Κρίνει ἀνεκκλήτως ἕως ἑπτακοσίους Φοίνικας. 26. Δἱ ὑπερβαίνουσαι την ποσότητα ταύτην διαφοραί, ἐκκαλοῦνται εἰς τὸ ἀνέκκλητον.
ΤΜΗΜΑ Δ ́.
Περὶ τοῦ ἀνεκκλήτου Κριτηρίου. 27. Διορίζεται ἓν Ανέκκλητον Κριτήριον δὲ ὅλην τὴν ἐπικράτειαν, και ἑδρεύει εἰς τὴν πρωτεύουσαν.
18. Έχει ένα πρῶτον Πρόεδρον, ἕνα δεύτερον. Πρόε δρον, ἐννέα δικαστὰς, τρεῖς παρέδρους, ένα γενικόν (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
γραμματ
δημόσιον συνήγορον, ἕνα δημόσιον συνήγορον, δύο τεῖς, δύο ὑπογραμματεῖς, διοριζομένους ὅλους ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν.
29. Διαιρεῖται εἰς δύο τμήματα, ἐγκληματικὸν καὶ που λιτικόν.
Τὸ ἐγκληματικὸν τμῆμα προεδρεύεται ἀπὸ τὸν πρῶτον Πρόεδρον, καὶ ἔχει πέντε δικαστὰς, τὸ δὲ πολιτικὸν, ἀπὸ τὸν δεύτερον Πρόεδρον, καὶ ἔχει τέσσαρας δικαστάς.
30. Οσάκις τὸ ἐγκληματικὸν τμῆμα δὲν ἔχει προκειμέ νας ὑποθέσεις ἐγκληματικῆς ὕλης, παραλείπει κατὰ κλῆ ρον ἕνα τῶν δικαστῶν, καὶ δικάζει πολιτικές διαφο ράς.
31. ἕκαστον τμῆμα κρίνει ἀνεκκλήτως ὅσας ὑποθέσεις τὰ Πρωτόκλητα Δικαστήρια δικάζουν ἐκκλητῶς.
32. Τὰ δύο τμήματα συνέρχονται ὁμοῦ, καὶ παραλείποντα κατὰ κλῆρον ἕνα τῶν Δικαστῶν, προεδρεύονται ἀπὸ τὸν πρῶτον Πρόεδρον, καὶ κρίνουν εἰς ἕνα βαθμὸν δικαιο δοσίας ὅλους τοὺς διοικητικοὺς καὶ δικαστικοὺς ἀξιωμα τικοὺς τῆς ἐπικρατείας, ὅσοι ἐγκαλεσθοῦν δὲ ἐγκλήματα τῶν ἐμπιστευθέντων εἰς αὐτοὺς καθηκόντων,
33. Εάν τύχῃ ἐξαίρεσις, ἐμπόδιον ἢ ἀπουσία τινὸς τῶν μελῶν ἀμφοτέρων τῶν τμημάτων, ἀναπληρόνονται ἀπὸ τοὺς παρέδρους.
ΚΕΦΑΛ. Β ́.
Περὶ τῶν ἐγκληματικῶν Δικαστηρίων. ΤΜΗΜΑ Α.
Περὶ τῆς Διορθωτικής Δικαιοσύνης. 34. Οἱ Εἰρηνοδίκαι κρίνουν
1. Τὰς καταπατήσεις τῶν συνόρων
2. Τὴν βιαίαν ἢ δολίαν μετοχέτευσιν τῶν ὑδάτων 3. Τὰς ζημίας τὰς γινομένας ἐντὸς τοῦ ἔτους ἀπὸ ἀν θρώπους ἢ ζῶα εἰς χωράφια, ἀμπέλια, περιβόλια ἢ κήπους· 4. Τὰς ὕβρεις, τὰ μαλώματα, καὶ τοὺς δαρμούς, ὅσοι δὲν κατήντησαν εἰς πληγὰς, ἢ βαρέα κτυπήματα·
5. ὅλα τὰ πταίσματα, ὅσα τιμωροῦνται μὲ πρόστιμον, ἡ φυλακήν.
35. Αἱ ἀποφάσεις των εἶναι ἀνέκκλητοι, ὅταν τὸ πρόσω τιμον δὲν ὑπερβαίνῃ τοὺς δέκα Φοίνικας, ἢ ἡ ἀποζημίωσις τοὺς τριάκοντα, ἢ ὅταν ἡ ποινή περιορίζεται εἰς πενταή μερον φυλακήν.
36. Τὰ Πρωτόκλητα Δικαστήρια δικάζοντα ἐγκλημα τικῶς, κρίνουν ἀνεκκλήτως τὰς παρὰ τῶν Εἰρηνοδικῶν ἐκκλητῶς δεδικασμένας ὑποθέσεις.
42. ̓Εὰν ὁ ἐξεταστὴς δὲν εὕρη αἰτίαν κατηγορίας, ὁ δη μάσιος συνήγορος δύναται, μετὰ ὥριμον στάθμισιν τῶν ἀποδείξεων, νὰ τὸν εἰσάξῃ ἢ μὴ εἰς δίκην.
43. Τρεῖς ἡμέρας πρὸ τῆς δικασίμου ὁ δημόσιος συνή γορος ἐβγάλλει ἀπὸ τὴν στάμνον ἓν τῶν ὀνομάτων τῶν συνδι καστῶν, ὁ δὲ ἐγκαλούμενος δύο.
44. Τὰ ἄρθρα 16, 17 και 18 του παρόντος ψηφίσμα τος ἐφαρμόζονται καὶ εἰς τὰς ἐγκληματικὰς ὑποθέσεις. 45. Αἱ ἀποφάσεις τῶν Πρωτοκλήτων Δικαστηρίων δύνανται νὰ ἐκκαλεσθοῦν εἰς τὸ ἀνέκκλητον.
Κ Ε Φ Α Λ. Γ'.
Περὶ τῶν Δημοσίων Συνηγόρων. 46. Οἱ δημόσιοι συνήγοροι ἔχουν τὰ ἑξῆς ἔργα. 1. Κινοῦν τὰς ἐγκληματικὰς ἀγωγάς
2. Φροντίζουν δια τὴν εὐταξίαν τῶν Δικαστηρίων, και διὰ τὴν ταχεῖαν ἐκπεραίωσιν τῶν δικαζομένων ὑποθέσεων·
3. Επαγρυπνοῦν τοὺς ἀξιωματικοὺς τῆς δικαστικῆς Α στυνομίας
4. Φροντίζουν διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων, ὅσαι μάλιστα ἀφορῶσι τὴν κοινὴν εὐταξίαν.
47. Εἰς τὰς πολιτικὰς ὑποθέσεις ἐνεργοῦν ἐξ ἐπαγγέλ ματος εἰς ὅλας τὰς ἀπὸ τὸν νόμον ἀναφερομένας περιστάσεις.
48. Οφείλουν νὰ δίδουν τὰ συμπεράσματά των εἰς ὅλας τὰς περὶ διαζυγίων ὑποθέσεις.
49. Κοινοποιοῦνται εἰς αὐτοὺς αἱ ἑξῆς ὑποθέσεις"
1. ὅσαι ἀφορῶσι τὴν κοινὴν εὐταξίαν, τὴν ἐπικράτει αν, τὰ δημόσια καταστήματα, τὰς δωρεάς, καὶ τὰς κλη ροδοσίας, τὰς γινομένας εἰς ὄφελος τῶν πτωχῶν
2. ὅσαι ἀποβλέπουν τὴν πολιτικήν κατάστασιν τῶν προσώπων καὶ τὰς ἐπιτροπάς·
3. Αἱ περὶ ἀρμοδιότητος Δικαστηρίων, καὶ ἐξαιρέσεως τῶν δικαστῶν
4. Αἱ διαφοραὶ τῶν ἀνηλίκων καὶ ἐν γένει ὅλαι ἐκεῖνα:, εἰς τὰς ὁποίας τὸ ἓν τῶν μερῶν ὑπερασπίζεται διὰ κηδε μόνος
5. ὅσαι ὑποθέσεις ἀνάγονται εἰς τοὺς ἀπόντας.
50. Οἱ δημόσιοι συνήγοροι των Πρωτοκλήτων Δικαστηρίων ὀφείλουν νὰ πέμπουν κατὰ μῆνα πρὸς τὸν γενικὸν δημόσιον συνήγορον ἀκριβῆ κατάλογον, πόσαι ὑποθέσεις εἰσήχθησαν εἰς τὸ οἰκεῖον αὐτῶν Πρωτόκλητον, καὶ πόσαι ἔμειναν ἐκκρεμεῖς.
Πέμπουν ὡσαύτως πρὸς αὐτὸν σύνοψιν τῶν δεδικασμέν νων ἐγκληματικῶν ὑποθέσεων.
51. Ο γενικός δημόσιος συνήγορος ἐφείλει νὰ κάμη κα τὰ τριμηνίαν τὴν αὐτὴν παραπομπὴν πρὸς τὴν Γραμ ματείαν τῆς Δικαιοσύνης.
Αρθ
ρθρα Συμπληρωτικά.
52. Τὰ Δικαστήρια, εἰς μὲν τὰς πολιτικὰς ὑποθέσεις, κρίνουν κατὰ τοὺς αὐτοκρατορικούς νόμους, τοὺς ἐμπεριεχο μένους εἰς τὴν Πρόχειρον ἐξάβιβλον τοῦ Ἀρμενοπούλου, καὶ εἰς ἔλλειψιν ἢ ἀσάφειαν αὐτῶν, κατὰ τοὺς λοιποὺς τῶν αὐ τοκρατόρων νόμους· εἰς δὲ τὰς ἐμπορικὰς, κατὰ τὸν ἐμπορι· κὸν τῆς Γαλλίας Κώδηκα εἰς ὅ,τι αὐτὸς δὲν ἀντιβαίνει εἰς τὸ παρὸν ψήφισμα, καὶ εἰς τοὺς λοιποὺς ἰσχύοντας νό μους· εἰς τὰς ἐγκληματικὰς ὑποθέσεις δικάζουν κατὰ τὸ ἀπάνθισμα τῶν ἐγκληματικῶν, καὶ τοὺς λοιποὺς ἰσχύοντας νόμους, καὶ ἀκολουθοῦν τὴν ἀπὸ 6 Μαΐου 1829 Εγκλη
ματικὴν Διαδικασίαν εἰς ὅ,τι δὲν ἀντιβαίνει εἰς τὸ παρὸν ψήφισμα.
53. ὅλαι αἱ ὑποθέσεις, ὅσαι εἶναι ἐκκρεμεῖς εἰς τὸ Ἀνών τατον Κριτήριον, θέλουν κριθῆ ἀπὸ τὸ Ἀνέκκλητον.
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Πρὸς τὸν ̓Εκδότην της Εθνικής Εφημερίδος. Εὑρίσκεται καὶ ὁ κλῆρος τῆς Ἑλλάδος, καθώς μέχρι τοῦδε καὶ ὅλα τὰ Ελληνικά πράγματα, άτακτος, ἀδιάτακτος, ἀσχημάτιστος· ὁποῖος δὲ εἶναι αὐτὸς, τὸ πλεῖστον μέρος, κατά τε τὰ ἤθη καὶ τὴν παιδείαν, εἶναι γνωστὸν τοῖς πᾶσι, καὶ διάφορες δυσκόλως ἠμποροῦσε νὰ ἦναι κατὰ τὴν ἐθνικὴν κατάστασιν, καὶ κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσαν τάξιν τῆς προβιβά σεώς του ἐπὶ τῆς τουρκοκρατίας. Κοινὴ εὐχὴ ἦταν καὶ εἶναι τὸ νὰ βελτιωθῇ ἡ τάξις αὕτη, ἥτις εἶναι διωρισμένη πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ εἰς τὸ νὰ ἦναι διδάσκαλος καὶ παράδειγ· με τῆς ἠθικῆς. Κατὰ τὸν ἑπταετή πόλεμον φροντὶς περὶ διατάξεως τῆς ἐκκλησίας και βελτιώσεως τοῦ κλήρου δεν ἠμποροῦσε νὰ γενῆ διὰ τὰς ἀνωμάλους περιστάσεις, εἰς τὰς ὁποίας εὑρίσκοντο τότε καὶ τὸ ἔθνος καὶ ἡ Κυβέρνησίς του. Τὴν ἐκ τοῦ πολέμου ἀταξίαν διεδέχθη ή Καποδιστριακή Κυ βέρνησις. Πολλὰ καλὰ ἐδύναντο νὰ γενῶσιν ἐπ' αὐτῆς διὰ τὴν εἰσαχθεῖσαν ἡσυχίαν, διὰ τὴν ἀσφάλειαν, διὰ τὴν ἀφθονίαν τῶν χρηματικῶν μέσων, ἂν ὁ ἀρχηγὸς αὐτῆς δὲν ἦτον τοιοῦ τος, ὁποῖος ἦτον· ἀλλ ̓ ὁ Καποδίστριας δὲν ἐφρόντιζε σπου δαιότερον περὶ οὐδενὸς ἄλλου, εἰμὴ περὶ ταπεινώσεως καὶ ἀχρειώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, καὶ περὶ τῆς διὰ τῶν μέσων τούτων διατηρήσεως καὶ στερεώσεώς του εἰς τὴν Ελλάδα, ἐν ᾧ ἐδύνατο να φθάση εἰς τὸν σκοπὸν τοῦτον εὐκολώτερον καὶ τιμιώτερον, ἂν ἐπολιτεύετο κατὰ τὰς εὐχὰς τοῦ ἔθνους. Πόσον ἔσφαλε! πόσον ἠπατήθη! πόσον παρεγνώρισε καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιον του συμφέρον !
Πρὸς τὸ ἴδιον αὑτοῦ τέλος ἠθέλησεν ὁ Καποδίστριας να μεταχειρισθῇ καὶ αὐτὸν τὸν κλῆρον παρὰ τὸν ἱερὸν καὶ ὕψης τὸν διορισμόν του καὶ ὅσῳ ἀχρειέστερος ἦταν ὁ κλῆρος, τόσ σῳ ἐπειτηδειότερος ἐφαίνετο πρὸς τοὺς σκοπούς καὶ τὰ τέα λη αὐτοῦ. ἐζήτησε καὶ μεταξὺ αὐτοῦ, καὶ εὗρε καὶ εἰς αὐτὸν εὐκόλως, καθ ̓ ὃν εὑρίσκετο ηθικὴν κατάστασιν, ἀνθρώπους μοχθηρούς, ἐπιτηδείους εἰς τὸ νὰ συντελέσωσι διὰ παντὸς τρόπου πρὸς ἐπιτυχίαν τῶν ὀλεθρίων εἰς τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος σκοπῶν του, καὶ τοὺς ἐκ φύσεως ἢ ἐξ ἔθους διερ φθαρμένους ἑκάστης τάξεως ἐκκλησιαστικούς διέφθειρεν ὅτι μᾶλλον κατὰ τὸ καταχθόνιον σύστημά του, καὶ ἐκ ποιμένων, κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν διάταξιν, ἀπέδειξε λύκους καὶ πολλοὺς τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν. Εἶναι γνωστὸν τῆς κατα σκοπείας τὸ σύστημα τοῦ Καποδίστρια· εἰς τοῦτο μετεχει ρίσθη καὶ ἐκκλησιαστικούς, καὶ αὐτοὺς τοὺς ἐπὶ τῆς ἐξομο λογήσεως διωρισμένους πρεσβυτέρους, τοὺς κοινῶς λεγομέν τους πνευματικούς· ὥστε καὶ αὐτὴ ἡ συνείδησις τοῦ πολί του δὲν ἔμενεν ατάραχος, καὶ πολλοὶ ἔπαθεν κακῶς προδεδομένοι παρ' ἐκείνων, εἰς τοὺς ὁποίους ἐπιστεύοντο εἰλικρινῶς τὴν συνείδησίν των. Εἶναι φρικτὸν πρᾶγμα ή διδασκαλία τις νῶν ἐπισκόπων πρὸς τοὺς ὑπ' αὐτοὺς πρεσβυτέρους, διακόνους καὶ πνευματικοὺς ὑπὲρ τοῦ Καποδίστρια καὶ τοῦ συστήμα τος αὐτοῦ· τίποτε δὲν ἦτον ἱερὸν, τίποτε δὲν ἦτον ὅσιον, διο καιον, τίμιον εἰς τοὺς σεβασμίους αὐτοὺς πατέρας, ἂν ἐζη· τεῖτο παρὰ τοῦ Καποδίστρια. Εἰς τὴν Αἴγιναν οἱ διδάσκαλοι διὰ λόγους ηθικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ἐπέμενον ἀρνούμενοι τὸν ὁποῖον ἐζήτει ὁ Καποδίστριας ὅρκον, ὅτι δὲν εἶναι μέλη τῆς
παρ' αὐτοῦ τοῦ ἰδίου πανούργως καὶ δολίως πλασθείσης εται ρίας τοῦ Ἡρακλέους· καὶ ὁ ἀληθὴς Ιησουΐτης Μουστους. δης ἐπέμενε ζητῶν τὸν ὅρκον, καὶ εἰς τὸ νὰ εὐκολύνῃ τὴν συνείδησιν τῶν διδασκάλων, ἐμεταχειρίσθη ὄργανον καὶ τὸν ἐπίσκοπον Α. . . ὁ δὲ καυχώμενος εἰς τὴν διαδοχὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων ἐπίσκοπος ἐκήρυττεν, ὅτι ἠμποροῦν οἱ διδάσκαλοι να ορκισθῶσι χωρὶς ἐλέγχου του συνειδότος, ὅτι ὁ ὅρκος εἶναι ἐκ τῶν ἀδιαφόρων, ὅτι εἶναι συγχωρητὸς, καὶ μάλιστα εἰς πολιτικά πράγματα, καὶ ψευδῶς γινόμενος, ἂν διὰ τὸν ὅρκον ἠμπορῇ τι; ν' ἀποφύγη. βλάβην, ἣ ν ̓ ἀπολαύση ὄφελος, καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἠθηκεύετο ὁ σεβάσμιος ποιμὴν, κολακεύων καὶ τὸν Καποδίστριαν καὶ τὸν Μουστοξύδην πρὸς ἴδιον αὑτοῦ ὄφελος. Κατὰ τοῦτον ἔπρα· ξαν καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι και τοιούτων ἐπισκόπων τὰ ὀνόματ τα δίκαιον εἶναι νὰ γνωρισθώσιν.
Η Καποδιστριακή Κυβέρνησις ἐπὶ τῆς πρώτης καταστάσεώς της τὸν Ιανουάριον τοῦ 1828 ἔδωκεν ἐλπίδας καὶ σπου δαίας φροντίδος περὶ ἐκκλησίας καὶ κλήρου. Υπεσχέθη σύ στατιν ἐκκλησιαστικῆς ἐπιτροπῆς, τῆς ὁποίας ἐπερίγραφεν ἐν συντόμῳ εἰς τὸν ἀπὸ 22 Ιανουαρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους διορα γανισμὸν τῆς ἐπιτροπῆς, καὶ εἰς τὸ ἀπὸ 23 Ιανουαρίου και ταστατικὸν αὐτῆς ψήφισμα, τα καθήκοντα, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπόσχεσις αὕτη ἔμενεν εἰς μόνον τὸ χαρτίον, καθὼς καὶ ἄλκαι σημαντικώτεραι καὶ οὐσιωδέστεραι Καποδιστριακοί υπο σχέσεις. Μόλις μετὰ πολλοὺς μῆνας ἐγέννησεν ἡ σοφὴ τοῦ Καποδίστρια κεφαλὴ μίαν τοιαύτην ἐπιτροπήν, ἀλλὰ πάντῇ διάφορον, τῆς ὁποίας υπέσχετο, καὶ πρὸς ἄλλο τέλος. Δια ώρισε πέντε ἐπισκόπους, καὶ τοὺς μὲν τρεῖς ἀπέστειλεν εἰς τὴν Πελοπόννησον, τοὺς δὲ δύο εἰς τὸ Αἰγαῖον Πέλαγος (τὴν Στερεάν Ελλάδα ἐθεώρει πάντοτε ὡς ἐκτὸς τοῦ κομι τάτου ἢ τῆς ἡγεμονίας του) μεθ' ἑνός γραμματέως ἕκαστον κόμμα, να κηρύξωσι τὸ Καποδιστριακὸν νέον εὐαγγέλιον, ὑπὸ πρόσχημα ἄλλο, εἰς προπαρασκευὴν τῶν πολιτῶν, εἰς εὔκολον παραδοχὴν τοῦ δεσποτισμοῦ κατὰ τὴν συγκροτουμένην τότε ἐν ἄργει Συνέλευσιν. Μεταξύ τῶν ἀποστόλων εὑρέθησαν καὶ τίμιοι ἄνθρωποι, καὶ ἡ ἀποστολὴ δὲν ἐπληρώθη καθ ̓ ὅλα κατὰ τὴν εὐχὴν τοῦ ἀποστείλαντος διεβλήθησαν διὰ τοῦτο εἰ τιμιώτεροι αὐτῶν παρ ̓ ἄλλων ἐκκλησιαστικών κατασκόπων καὶ συκοφαντών, καὶ μάλιστα τοῦ διαβοήτου καὶ ἐπισήμου, κατὰ τὴν κοινὴν γνώμην, κατασκόπου, Δ. Β. . . . καὶ οὕτως ἔπεσον εἰς ὀργήν. Καὶ τοιαύτη ἦταν ἡ Καποδιστριακὴ ἐκκλη· σιαστικὴ ἐπιτροπή. Μετὰ τὴν ἐν ὄργει Συνέλευσιν ἐσυστή θα ἄλλη προσωρινὴ ἐπιτροπή, τῆς ὁποίας ἓν καὶ μόνον ἦταν τὸ ἀντικείμενον, ἡ κατὰ τὸ φαινόμενον ἐπίκρισις ἑνὸς νέου εὐχολογίου, περὶ τοῦ ὁποίου ἄλλοτε θέλει γενῆ λόγος.
Ο Καποδίστριας ἠθέλησε νὰ δείξῃ εἰς τὸν κόσμον, ὅτι φροντίζει καὶ περὶ τῆς παιδείας τοῦ μέλλοντος τῆς Ἑλλάδος κλήρου· ἐσύστησεν εἰς τὸ κατὰ τὸν Πόρον μοναστήριον σχου λεῖον ἐκκλησιαστικόν· οἱ εἰς αὐτὸ ὑπότροφοι τῆς Κυβερνή σεως μαθηταὶ περιωρίζοντο εἰς δεκαπέντε μέγας ἀριθμός! καὶ ποίας ηλικίας; ἀπὸ 12-18 ἐτῶν! Καὶ τί ἐδιδάσκον το; τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν, τὴν κατήχησιν, καὶ τὴν ἱε ρὰν ἱστορίαν ! καὶ διὰ τὰ μαθήματα ταῦτα ἦτον χρεία ἰδι αιτέρου σχολείου! Καὶ παρὰ τίνων ἐδιδάσκοντο; παρὰ δύο ἱερομονάχων Αθωνιτῶν ἡ Ἁγιορειτῶν! Η Γενική Εφημερίς Αριθ. 81 τοῦ 183ο έλεγε. «Διὰ τὴν ἔλλειψιν ἀξίων διδα σκάλων ἀνεβλήθη μέχρι τοῦδε ἡ σύστασις κατὰ τὴν νῆσον Πόρου Εκκλησιαστικοῦ Σχολείου. Οἱ Πανοσιολογιώτα
τοι Κύριοι Βενέδικτος Ρώσος, καὶ Αρχιμανδρίτης Προκό πιος, πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπέβλεψεν ἐξ ἀρχῆς ἡ Α. Ε. γνωρίζουσα τὴν ἱκανότητα καὶ ἀρετὴν τῶν ἀνδρῶν, ἐπείσθησαν τελευταῖον [δοξα τῷ Θεῷ !] ν' ἀναδεχθῶσι τὴν διευθέτησιν τοῦ καταστήματος τούτου, κτλ. » Περὶ τῆς ἱκανότητος τῶν εἰρημένων, ὡς πρὸς τὸ ὁποῖον ἀνελάμβανον ἔργον, πᾶς ἄλλος, ὀρθῶς κρίνων, ἤθελεν αμφιβάλλει μόνος δὲ ὁ Καποδίσ στρίας καὶ ὁ ἐπὶ τῆς Παιδείας καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν Γραμ· ματεὺς Ν. Χρυσόγελος δὲν ἀμφίβαλλεν· ἡ δ ̓ ἀρετὴ αὐτῶν δὲν συνίστατο εἰμὴ εἰς τὴν μακράν προσευχὴν καὶ την διεξα δικὴν ἀποχὴν, καὶ εἰς ὅσα ἄλλα ἀποτελοῦσι τὴν μοναχικὴν καὶ μάλιστα Ἁγιορειτικὴν ὑποκρισίαν, ἢ τὴν κατ' ἄγνοιαν τοῦ κατὰ τὸ εὐαγγέλιον καὶ τὸν ὀρθὸν λόγον ὀρθοῦ, ἀλη θοῦς, πρέποντος ἐσφαλμένην δόξαν. Αλλ' ὡς ὁ Καποδίστριας καὶ εἰς τὰ πολιτικά ὑπουργήματα δὲν ἐπρόσεχε τελείως εἰς τὴν κοινὴν ὑπόληψιν καὶ δόξαν, ὡς δεσπότης, οὕτω καὶ εἰς τὰ ἐκκλησιαστικά. Οἱ εἰρημένοι, καὶ μάλιστα ὁ δεύ σερος, δὲν εἶχον βέβαια ὑπὲρ ἑαυτῶν τὴν κοινὴν ὑπόληψιν, καὶ εὑρίσκοντο ἄλλοι καθ ̓ ὅλα καλήτεροι τῶν εἰρημένων, ἂν ἐζητοῦντο, καὶ ἂν τὸ σχολεῖον ἦτον τῳόντι ἐκκλησιαστικὸν κατάστημα, ἐξ οὗ ἔμελλε νὰ προκύψῃ ὄφελος. Τόσον ἐφρόντισεν ὁ Καποδίστριας καὶ περὶ τῆς παιδείας τοῦ Ἑλληνικοῦ κλήρου!
αν
Κατὰ τὴν ἐπὶ Τουρκοκρατίας ἐπικρατοῦσαν τάξιν εἰς τὴν διοίκησιν τῆς ἐκκλησίας, ἡ Ἑλλὰς εἶχε μέγαν ἀριθμὸν ἐπισκόπων· μόνη ἡ Πελοπόννησος εἶχε σχεδόν τριάκοντα. Πολλοὶ ἀπέθανον ἐν τῷ μεταξύ· ἀλλὰ καὶ οἱ ἔτι ζῶντες πάλιν εἶναι πολλοί. Εκτὸς τούτων συνέρρευσαν εἰς τὴν Ελ λάδα καὶ ἄλλοι ἐκ τῆς Τουρκίας κατὰ διαφόρους ἐποι χάς, οἱ μὲν φεύγοντες τὸν κίνδυνον, οἱ δὲ ἐλπίζοντες και λητέραν τύχην, καὶ ἄλλοι εἰς ἀνεμπόδιστον διὰ τὴν ἐν τῷ μεταξὺ ἀταξίαν τροφήν. Ο Καποδίστριας διώρισε καὶ ἐκ τούτων εἰς τὰς χηρευούσας ἐπισκοπάς χωρὶς πολλῆς ἀνάγ· κῆς· ἀλλ ̓ ἔκλεγε καὶ τούτους, καθὼς καὶ τοὺς πολιτικούς ὑπαλλήλους του, ὄχι τοὺς τιμιωτέρους καὶ ἀξιωτέρους, ὄχι τοὺς πεπαιδευμένους καὶ σεμνοβίους, ἀλλὰ τοὺς ἐπιτήδειο τέρους εἰς τοὺς ίδιους αὑτοῦ σκοπούς, ὁποιουδήποτε βίου καὶ χαρακτῆρος και ἂν ἦσαν οὗτοι, μάλιστα δὲ ὅσῳ χειρός τεροι, τόσῳ χρησιμώτεροι καὶ ὅστις δὲν ἐδείκνυε διάθεσιν, ὅτι δύναται να μεταβληθῇ ἐκ χρηστοῦ εἰς κακὸν, εἰς τυφλὸν ὄργανον τῶν διαταγών καὶ θελήσεων αὐτοῦ, ἢ παι ρημελεῖτο διόλου, ἢ διοριζόμενος κατετρέχετο κατόπιν, ἀπεβαλλετο. ὁ ἀληθῶς ἐνάρετος, κατὰ τὴν κοινὴν μαρτυ· ρίαν, ὁ λόγιος, ὁ φιλάνθρωπος ἐπίσκοπος Αρδαμυρίου Ιγνά τιος, παραμελήθη διόλου, ἂν καὶ ἦτον ἄξιος πολλῆς ἐπιμε λείας. Ὁ ἐπίσκοπος Μητρῶν διωρίσθη ἐν ἔτει 1828 Τοπο τηρητής Κερνίκης και Καλαβρύτων· οἱ χριστιανοὶ ἦσαν εὐχαριστημένοι. Αλλὰ διότι ὁ ἐπίσκοπος ἐσυστάθη παρὰ τοῦ τότε Γραμματέως τῆς ̓Επικρατείας, Κυρίου Τρικούπη, καὶ διότι εἶχεν ἀνταπόκρισιν πρὸς τὸν Θ. Φαρμακίδην, καὶ διὰ μικράς τινας άλλας αἰτίας, διεβλήνη παρὰ τοῦ Γ. Μ. πιστο· τάτου καὶ πονηροτάτου δούλου τοῦ Καποδίστρια, ἀπεβλήθη ἐκεῖθεν ὡς ἀσύμφορος εἰς τὸ πονηρὸν σύστημα, και μόλις μετὰ καιρὸν καὶ μετὰ πολλὰς μεσιτείας Καποδιστριακῶν, καὶ ἀφοῦ ἠναγκάσθη ν' ἀρνηθῇ φίλους, καὶ νὰ διακόψη πᾶσαν σχέσιν προς τιμίους, ἀλλ ̓ ὑπόπτους νομιζομένους εἰς τὴν Κυβέρ - νησιν ἀνθρώπους, διωρίσθη εἰς τὴν Ηλιδα. Ὁ ἥσυχος καὶ σεμνὸς ἐπίσκοπος Ελαίας Παΐσιος μετετέθη ἐκ τῆς Χριστια νουπόλεως, ἐναντίον τῆς θελήσεως τῶν χριστιανῶν, εἰς ἄλλην ἐπισκοπὴν πρὸς χάριν ἑνὸς πρωτοσυγκέλλου, ἀνθρώπου πονη τοῦ καὶ ἀνυπολήπτου, ἀλλὰ διὰ τοῦτο μάλιστα χρησίμου εἰς
τὸ σύστημα του Καποδίστρια. Καμμία δυσκολία δὲν ἀπαντή θη εἰς τὸν διορισμὴν τοῦ ἐπισκόπου Α.Ε. εἰς γειτνιάζουσαν τινὰ ἐπαρχίαν μὲ τὴν πρωτεύουσαν διότι εὐθὺς ἔδειξε, καὶ εὐθὺς ἐγνώσθη ἄνθρωπος τῆς Καποδιστριακῆς ἐμπιστοσύνης ἄξιος, καὶ ὅτι ἐγίνετο χωρίς πολλές συνειδήσεως ὄργανον καὶ ἐν τελεστής πάσης διαταγῆς καὶ θελήσεως, καὶ τοιοῦτος ἄν θρωπος ἦτον εὕρημα πολύτιμον. Ο άνθρωπος οὗτος ἐπισκοπεύει ἀκόμη! εχήρευε καὶ ἡ ἐπισκοπὴ τῶν Σαλώνων. Κατ' αἴτησιν καὶ σύστασιν ἄλλου πιστοτάτου καὶ ἐπιτηδειοτάτου οργάνου τοῦ Καποδίστρια, ὑπὸ τοῦ ὁποίου τὸν σκληρότατον δέσποτι σμὸν ἐστέναζεν περὶ τὰ τρία ἔτη ἐν τῶν σημαντικῶν τμημά των τῆς Ἑλλάδος, ἐλεηλατίσθη παντοιοτρόπως παρ' αὐτοῦ, καὶ ἐσχάτως ἱκανὸν αὐτοῦ μέρος ήφανίσθη δὲ αὐτόν· κατ ̓ αἴτησιν καὶ σύστασιν τοιούτου άνθρώπου διωρίσθη Τοποτη ρητὴς τῆς ἐπισκοπῆς ἐκείνης ὁ πρώην Μενδενίτσης, ὁ ἐπίσκοπος οὗτος ἐπώλησε πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως τὴν ἐπισ σκοπήν του, ὡς πατρικόν του κτήμα, καὶ λαβὼν τὰ χρή ματα ἀνεχώρησεν εἰς τὴν πατρίδα του Ιθάκην. Εν ἔτει 1828, ἐξ οὗ δηλ. ἄρχισαν νὰ ἔρχονται εἰς τὴν Ελλάδα ὡς σμήνη οἱ κηφήνες, ἦλθε καὶ αὐτὸς, καὶ ὁ Καποδίστριας, υποκρι νόμενος ἐνίοτε ἀκόμη τὸν χρηστὸν, τὸν δίκαιον, τὸν ἐδέχθη κακῶς ἀλλ' ὅτε πλέον ἀπεδύθη τὴν ἀλωπεκῆν, καὶ ἐνεδύθη τὴν λεοντῆν, διώρισε καὶ αὐτὸν, λησμονήσας ὅσους κατὰ πρόσωπον τῷ εἶπε ψυχρούς λόγους εἰς Πόρον· διότι ἐσυστά. θη ὁ ἄνθρωπος ὡς χρήσιμος. Καὶ οὗτος ἐπισκοπεύει ἀκόμη! ἱερομόναχος τις ἐκ Σμύρνης ἐχειροτονήθη ἐν Πάτμῳ παρὰ τοῦ πρώην Πατριάρχου της Αλεξανδρείας ἐπίσκοπος Κυρή νῆς πρὸς ἀργυρολογίαν εἰς χρεωλυσίαν. Εκ τῆς Πάτμο ἐπέταξεν ὁ νεόπλαστος ἐπίσκοπος χωρὶς ἐπισκοπῆς εἰς Πέ τσαν ἐπὶ τῆς λαμπρᾶς τῆς πειρατείας μᾶλλον ἢ καταδρομῆς ἐποχῆς· ηὐλόγει τὰ ἐκπλέοντα πλοῖα, καὶ ἐλάμβανε μερί διον παρ' αὐτῶν, μετὰ πλουσίων φορτίων εἰσπλεόντων. Εἰς τὸν καλὸν τοῦτον ἄνθρωπον ἔδιδεν ὁ Καποδίστριας πεντα κόσια γρόσια κατὰ μῆνα, καὶ ἂν δὲν ἐπέστρεφεν εἰς Σμύρνη, ἤθελε λάβει καὶ ἐπισκοπήν. ὁ πρώην Τριπόλεως καὶ Τοπο· τηρητής Ναυπλίας πρὸ τοῦ Καποδίστρια διωρισμένος Διο νύσιος, ἐστερήθη τὴν ἐπισκοπὴν, καὶ ἐξωρίσθη ἐκ Ναυπλίας ἐπὶ τῶν ἀδίκων ἐξοριῶν, διότι ἐφρόνει ὀρθῶς, καὶ ἐλάλει ἐλευθέρως περὶ τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων. Τοιοῦτοι διορισ μοὶ ἐπισκόπων, τοιαῦται μεταθέσεις, τοιαῦται ἀνταμοι βαὶ ἔγειναν καὶ ἄλλαι παρὰ τοῦ Καποδίστρια.
Ο Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως Αγαθάγγελος, πρὸς ἔνδειξιν τῆς πρὸς τὸν Σουλτάνον πίστεώς του, ἔπεμψεν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐπίσκοπον Θηβῶν, ἐν ᾧ ὁ κανονικῶς χειρο τονημένος πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ἐπίσκοπος Θηβῶν ἔζη καὶ ζῇ, καὶ ἐν ᾧ ὁ διορισμὸς ἄλλου ἐπισκόπου, ζῶντος τοῦ πρώτου καὶ ἐπισκοπεύοντος, εἶναι ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικών κανόνων. Ο Καποδίστριας εὑρῆκε καὶ τοῦτον ἐπιτηδειότατον εἰς τὸ σύστημά του, καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὸν ἀποβάλῃ ἐκεῖ θεν, καὶ μόλις μετὰ πολλὰς ἀναφορὰς καὶ ἱκεσίας καὶ τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν κατοίκων ἀπεφάσισε να δώσ σῃ τὴν ἐπισκοπὴν εἰς ὃν νομίμως ἀνῆκεν αὕτη· ἀλλὰ διώρισε τὸν παρέγγραπτον ἐκεῖνον ἐπίσκοπον, ἂν καὶ παρὰ τοὺς και νόνας χειροτονημένον, εἰς τὰς Πάτρας, ὡς χρήσιμον, καὶ κ πέβαλεν ἄλλον ἐκεῖθεν παρ ̓ αὐτοῦ διωρισμένον, ὡς ἄχρηστον ἴσως καὶ ἀνεπιτήδειον. Η Διοικητικὴ Επιτροπὴ ἔπραξε και λῶς ἀποβαλοῦσα ἐκεῖνον· ἀλλὰ δὲν ἠξεύρω, ἂν ἔπραξε καλῶς, διορίσασα τοποτηρητὴν τῆς ἐπισκοπῆς τῶν Πατρῶν διάκο νόν τινα τοῦ προαποθανόντος ἐπισκόπου τοῦ τόπου ἐκεῖνου κληρονομικά δίκαια δὲν ὑπάρχουν εἰς τὰ τοιαῦτα.
p. 92
ὁ αὐτὸς Πατριάρχης ἔπεμψε συγχρόνως καὶ ἐπίσκοπον Αθηνῶν, καθὼς καὶ ἐπίσκοπον Ευρίπου. ὁ ἐπίσκοπος τῆς Άρτης Άνθιμος ἐξώσθη τῆς ἐπισκοπῆς παρὰ τῆς Μεγάλης λεγομένης Εκκλησίας, καὶ ἐξωρίσθη μάλιστα εἰς τοὺς γνωσ στοὺς τῆς Θετταλίας βράχους, Μετέωρα λεγομένους. Εκεῖθεν ἐδυνήθη, κατὰ τὴν ὁμολογίαν τῶν εἰδότων, νὰ ἑλκύσῃ εἰς ἑαυτὸν τὴν εὔνοιαν τοῦ Κιουταχή μετὰ τὴν ἅλωσιν τῶν Αθη• νῶν ἐν ἔτει 1827, καὶ διωρίσθη κατὰ σύστασιν αὐτοῦ ̓Αθη τῶν ἐπίσκοπος. Καθὼς ὁ παρέγγραπτος ἐπίσκοπος Θηβῶν, οὕτω καὶ ὁ ̓Αθηνῶν, διωρίσθησαν εἰς τὸ νὰ φέρωσι τοὺς ἐκεῖ Έλληνας εἰς τὴν ὑποταγὴν τοῦ Σουλτάνου διὰ τὴν προσω· ρινὴν τύχην τῶν ὅπλων αὐτοῦ εἰς τὴν Στερεὰν Ελλάδα αλ λως δὲν ἤθελον διοριστη. Καὶ οἱ δύο ἐδείχθησαν άξιοι τῆς ἀποστολῆς, ἀλλὰ καὶ ἀργυρολόγοι ἄριστοι. ὁ εἰρημένος ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐζήτησεν ἐσχάτως παρὰ τῆς Διοικητικής Επιτροπῆς τὴν ἐπισκοπήν· ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἀκόμη δὲν προστάσσει εἰς τὴν Αττικήν· ἀλλ ̓ ἔχει ὁ ἐπίσκοπος καὶ Σουλτανικὰ φερμάνια, καὶ κατὰ ταῦτα δύναται να ἐπισκοπεύῃ καὶ ὑπὸ Τουρκικὴν ἐξουσίαν. ὁ Ελλην καὶ φιλόπατρις ἐπίσ σκοπος Ταλαντίου ἦτον διωρισμένος Τοποτηρητὴς τῶν ̓Αθη νῶν ἀπὸ τοῦ 1825, καὶ ἔχει δικαιώματα καὶ ἐκκλησιαστι κῶς καὶ πολιτικῶς εἰς τὴν ἐπισκοπὴν ταύτην. Η Κυβέρνησις διὰ τοῦτο ἀπεποιήθη εἰς τὸν νέον ἐπίσκοπον τὴν καθέδραν τῶν ̓Αθηνῶν, καὶ ἐπρόσφερεν εἰς αὐτὸν ἄλλην ὁ δ ̓ ἐπέμενε ζητῶν τὴν νόμιμόν του γυναι κα!! Ἀλλὰ διὰ ποίους λόγους διανέμει ἐπισκοπὰς εἰς τοιούτους ή Ελληνική Κυβέρ νησις; Φιλανθρωπευομένη; ἂς δείξῃ τὴν φιλανθρωπίαν της εἰς ἄλλους. Εἰς ἀνταμοιβὴν ἐκδουλεύσεων; ἔχουν ἄλλοι πολλῷ περισσότερα δικαιώματα εἰς ἀνταμοιβὴν διὰ σημαντικωτέρας ἐκδουλεύσεις.
ὅσοι ἐπίσκοποι ἦλθον ἄλλοθεν εἰς τὴν ̔Ελλάδα, ὅλοι ζητοῦν ἐπισκοπὰς πρὸς ἐξοικονόμησίν των τ ̓ αὐτὰ ζητήματα θέλουν κάμει καὶ ὅσοι ἄλλοι ἔλθωσιν εἰς τὸ ἑξῆς. Ἀλλ ̓ ἔχει χρέος ἡ πτωχὴ Ἑλλὰς νὰ τρέφη κηφῆνας, καὶ ἀμαθεῖς τὸ πλεῖστον μέρος, καὶ ὄχι βέβαια ἐπιτηδείους εἰς τὴν τωρινὴν καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν κατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐκκλησίας; ̓Αλλ ̓ εἶναι ἀληθινὸν, ὅτι τοιοῦτοι εἶναι καὶ πολλοὶ τῶν ἔτι σωζομένων ἐκ τῶν πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως Ελ. λήνων ἐπισκόπων, καί τινες μάλιστα αὐτῶν δὲν εἶναι ἄξιοι οὐδὲ χοίρων βοσκοί, ὄχι λογικῶν προβάτων ποιμένες νὰ ἶναι, καὶ διὰ τὴν ἀμάθειάν των καὶ διὰ τὰ φαῦλα ἤθη των γίνονται σκάνδαλον εἰς τοὺς χριστιανούς. Ἀλλὰ διὰ τοῦτο δὲν εἶναι φρόνιμον νὰ πολλαπλασιάζεται τὸ ὑπάρχον κακὸν διὰ τῆς προσθήκης καὶ ἄλλων τοιούτων ἀναξίων ἐπισκόπων. Εἰς τὴν ἐκλογὴν καὶ τὸν διορισμὸν τῶν ἐπισκόπων ἀπαιτεῖται μεγάλη προσοχὴ, καὶ τοῦτο συνιστᾶται εἰς τὴν Ελληνι· κὴν Κυβέρνησιν,
Δἱ Ελληνικαὶ Κυβερνήσεις πρὸ τῆς Καποδιστριακῆς ἐφρόν· | τισαν ν' ἀπαγορεύσωσι τὴν νέων πρεσβυτέρων καὶ διακόνων χει ροτονίαν διὰ λόγους φρονιμωτάτους καὶ δικαιοτάτους· ἡ δια ταγὴ αὕτη δὲν ἐφυλάχθη, καθώς, κατὰ δυστυχίαν, καὶ πολὺ λαὶ ἄλλαι σωτήριοι διαταγαί. Πολλοὶ τῶν ἐπισκόπων, ἐμπορευόμενοι καὶ τὴν χειροτονίαν, καθὼς καὶ τὰς ἄλλας ίερὰς τελετάς, ἐγέμωσαν χωρίς τινος ἀνάγκης τὴν Ελλάδα πρε σβυτέρων καὶ διακόνων, αδιακρίτως χειροτονημένων, ἀνθρώ των αμαθεστάτων, καὶ πολλῶν μάλιστα ἐπισήμων ἐπὶ κατ κοηθείᾳ, πρὸς ἀξιοκατάκριτον ἀργυρολογίαν. Εἷς τούτων τῶν ἐπισκόπων εἶναι καὶ ὁ ἐπίσημος ἐπὶ ῥυπαρὰ φιλαργυρίᾳ ἐπί
σκοπος Α. . . ὅςτις εἶναι ἱκανὸς καὶ πατριάρχην Αγκιστρίου νὰ χειροτονήσῃ διὰ χρήματα, καὶ τὸν Χριστὸν αὐτὸν να πωλήσῃ καὶ δὲ ὀλιγώτερα τῶν τριάκοντα ἀργυρίων. Έως οὗ εὐτακτήσῃ συστηματικῶς καὶ ἡ ἐκκλησία, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπαναληφθῇ ἡ εἰρημένη απαγόρευσις, καὶ νὰ ἐπιτεθῇ ποι νὰ βαρεῖα εἰς τὸν παραβάτην,
Δὲν εἶναι ἀμφιβολία, ὅτι ἡ ἤδη εὐτυχῶς συγκροτουμένη ἀληθινὴ ἐθνική Συνέλευσις, ἥτις θέλει σκεφθῆ καὶ ἀποφασίσει φρονίμως περὶ τῶν μεγαλητέρων συμφερόντων τοῦ ἔθνους, θέσ λει ἀσχοληθῆ σπουδαίως καὶ εἰς τὸν ὀργανισμὸν καὶ τὴν διάταξιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ κλήρου αὐτῆς. Ο Β. Ε.
Σημείωσις τοῦ ἐκδότου – Συγκατατεθέντες νὰ δημοσιεύσωμεν τὴν ἀνωτέρω διατριβὴν, δὲν διενοήθημεν νὰ ἐλαττώσωμεν οὐδαμῶς τὸ σόδας, τὸ ὁποῖον ἐφείλεται εἰς τὸ ἱερατεῖον. Η τάξις αὕτη εἶναι ἐκείνη, ἥτις διευθύνει τὰς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων· ὅσον δὲ ὑψηλότερον βαθμὸν πρέσ πει νὰ κατέχῃ διὰ τοῦτο εἰς τὴν κοινωνίαν, τόσον πλέον πρέπει νὰ διάγῃ βίον ἄμεμπτον, καὶ νὰ γίνεται ἀληθὴς τύ πος τῆς ἠθικῆς καὶ τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν· ἀλλέως κιν· δυνεύῃ νὰ δώσῃ τὸ σκανδαλωδέστατον παράδειγμα εἰς τὴν διαφθοράν.
Οἱ ἔλεγχοι, τοὺς ὁποίους προσάπτει ὁ συγγραφείς τῆς διατριβής, εἶναι βαρεῖς· καὶ ἡμεῖς ἀποδοκιμάζου μεν ἀπρεπεῖς τινας ἐκφράσεις του, καθὼς καὶ τὸν ἀπότομον τρόπον, τὸν ὁποῖον μετεχειρίσθη, ὅσον ἐναργεῖς καὶ ἂν ἤ. θελεν ἔχει τὰς ἀποδείξεις τῆς κατηγορίας. Εἴμεθα δ ̓ ἔτοι· μος νὰ προσφέρωμεν τὸ ἴδιον τοῦτο μέσον τῆς δημοσιότη τος πρὸς ἐκείνους, οἵτινες θεωροῦν ἑαυτοὺς ἠδικημένους, καὶ ἔχουν νὰ ὑπερασπισθῶσι τὸν ἠθικὸν χαρακτῆρά των. Αρ. 1,986. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
Η Αστυνομία Λακεδαίμονος. Πρὸς τὰς Αστυνομίας τοῦ Κράτους. Τὴν 29 τοῦ παύσαντος Μαΐου ὁ Γεώργιος Κονδυλάκης Τριπολιτσιώτης φονεύσας τὸν Αντώνιον Λαγουτιέρην διέ φύγε τὴν προσοχὴν τῆς Αστυνομίας ταύτης· ὅθεν είδοποι οῦνται ἅπασαι αἱ Αστυνομίαι τοῦ κράτους, ὅπως λάβωσε τὴν ἀνήκουσαν προσοχὴν, διὰ νὰ τὸν συλλάβωσι καὶ διευ θύνωσι πρὸς τὴν Αστυνομίαν ταύτην, νὰ καθυποβληθῇ ὑπὸ τὴν αὐστηρότητα τῶν νόμων.
Χαρακτηριστικά τούτου: Ανάστημα μέτριον, χρώμα μέλαν, πρόσωπον μακρύ, μύτη ὁμοία, μύσταξ νεοφυής, ὀφθαλμοὶ μέλανες, ἔνδυμα νησιώτικον.
Αντίγραφα τῆς παρούσης θέλουν κοινοποιηθῆ πρὸς τὰς ἀνηκούσας Αστυνομίας τοῦ Κράτους, καὶ ἕτερον πρὸς τὸν Εκδότην τῆς ἐθνικῆς ̓Εφημερίδος διὰ νὰ τὸ καταχω ρίσῃ εἰς τὸ φύλλον του.
Εν Μισύρα, τὴν 8 Ιουνίου 1832.
Ο Αστυνόμος Σ. Βούρβαχης.
Ποικίλα.
Η αξία τῶν ἐν τῇ Εὐρώπη εὑρισκομένων χρημάτων εἰς νομίσματα πρὸς τὸ τέλος τοῦ 1809 ἔτους, ελογίσθη εἰς 380 εκατομμύρια Λιτρῶν Στερλιγγῶν, καὶ μετὰ παρέλευ σιν 20 ἐτῶν, ἤγουν ἀπὸ τοῦ 1800 μέχρι τοῦ 1829 πα ρήχθησαν ἐκ τῆς μεταλλεύσεως 80,736, 768 Λιτρ. Στερλ ὥστε τὸ κεφάλαιον γίνεται 460,736,768 Α. Σ.