p. 76
The beginning was made by Demosthenes Chaviaras, an excellent and reliable writer and scholar of Symi, who was convinced by his environment or more likely by Constantine's half-brother Agapitos188 that Constantine was a near-murderer and a problematic character. Haviaras could not have known him personally (1849 - 1922), since Constantine left Symi in 1835 and died in 1867, when Haviaras was 18 years old. Haviaras, who went to Rhodes in 1862 (when he was 13) and returned in 1867, wrote a biography of Constantine in 1889, which was published in a Dictionary of Constantinople189.
This biography shows that his information came from deep hatred or remorse of conscience of Constantine's half-brother. This is Agapitos Simonides, who apparently misleads Haviaras and uses these expressions.
It must not be the only time that such a reaction is observed in Chaviaras, since Hadjifotis, who read his own handwritten memoirs, omits some parts, at the suggestion of his grandson, because "they were written at a time of bitterness and disappointment at the behaviour of certain agents towards him".190.
Αγαπητό Σιμωνίδη,
Η αρχή έγινε από το Δημοσθένη Χαβιαρά, έναν εξαίρετο και αξιόπιστο συγγραφέα και λόγιο της Σύμης, ο οποίος πείσθηκε από το περιβάλλον του ή πιθανότερα από τον ετεροθαλή αδελφό του
Κωνσταντίνου τον Αγαπητό 188
What happened to Agapito we will tell you later.
πως ο Κωνσταντίνος ήταν ένας παρ’ ολίγον δολοφόνος και προβληματικός χαρακτήρας. Ο Χαβιαράς δε μπορεί να τον γνώριζε προσωπικά (1849-1922), αφού ο Κωνσταντίνος έφυγε από τη Σύμη το 1835 και πέθανε το 1867, όταν ο Χαβιαράς ήταν 18 χρονών. Ο Χαβιαράς, που το 1862 (στα 13 του) πήγε στη Ρόδο και επέστρεψε το 1867, συνέταξε το 1889 ένα βιογραφικό κείμενο του Κωνσταντίνου, που δημοσιεύτηκε σε Λεξικό της Κωνσταντι-νούπολης 189. Αυτό το βιογραφικό δείχνει ότι οι πληροφορίες του προέρχονται από βαθύ μίσος ή από τύψεις συνείδησης του ετεροθαλή αδελφού τού Κωνσταντίνου. Πρόκειται για τον
Αγαπητό Σιμωνίδη, που προφανώς παρασύρει το Χαβιαρά και χρησιμοποιεί αυτές τις εκφράσεις.
Δεν πρέπει να είναι η μοναδική φορά που στο Χαβιαρά παρατηρείται μια τέτοια αντίδραση, αφού ο Χατζηφώτης, που διάβασε τα ιδιόχειρα απομνημονεύματά του, παραλείπει κάποια σημεία, μετά από υπόδειξη του εγγονού του, γιατί «γράφτηκαν σε ώρα πικρίας και απογοητεύσεως από τη συμπεριφορά ορισμένων παραγόντων απέναντι του» 190.
Τα αμφιθαλή αδέλφια του έχουν ήδη πεθάνει και τα άλλα ετεροθαλή α-
δέλφια του, που αντιδικούν για τις περιουσίες με τον Αγαπητό, έχουν φύγει
από το νησί. Την ίδια μη αντικειμενική στάση βλέπουμε και στην προσπά-
θεια του Χαβιαρά να υπερασπιστεί τη θέση του ηγούμενου Νεόφυτου Β' στο
δοκίμιο του για τον Πανορμίτη. Φτάνει να δούμε το έγγραφο του Σουκιούρ
Μπέη προς τον ηγούμενο, που δημοσιεύσαμε παραπάνο), και που το διέσωσε
ο Χαβιαράς, άρα πρέπει να γνώριζε ότι ο ηγούμενος έπαιζε το παιγνίδι του
Μπέη, αφού δεν αποκλείεται να υπήρχαν και άλλα έγγραφα που «χάθη-
Ο 0 Linkman ψ |J Μ Θ @ Atlantis Wor... ® Atlantis
